De heenreis en mijn eerste dag hier

Na 11:30 uur vliegen zit ik nu in een gezellig eettentje op het vliegveld van Kuala Lumpur, omgeven door boerende mensen en met een enorm Kuifje-in-Afrika gevoel, want alles is hier zo anders dan thuis.

Zo dacht dat ik zoete chilisaus kreeg bij mijn eten dus verdronk ik zojuist met volle overtuiging mijn stukje kip erin. Dit bleek dus hele pittige saus te zijn oops, en ik had het al zo warm met de 34 graden hier. 

Afgezien van dit chilisaus incidentje gaat de reis tot nu toe erg soepel. Precies op tijd vertrokken en geland. Onderweg heb ik met mn buurvrouw gekletst, ‘A star is born’ gekeken en gelukkig ook nog wat kunnen slapen. Oh en Angry Birds’ gespeeld, heel wat levels met 3 sterren kunnen halen😜

Vlak voordat we landden konden we alles goed zien, of nou ja alles, palmplantages vooral. Gigantische oppervlaktes met palmbomen om vervolgens palmolie te kunnen produceren. Maar om deze grond om te toveren tot plantage moet eerst alle natuurlijke bebossing gekapt worden, super slecht dus. Op foto’s lijken de plantages als groot, maar ik het echt is het nog veel groter, gigantisch..

Ondertussen moet ik nog 4,5 uur wachten op de volgende vlucht naar Auckland. Op de bank, van de bank, op de stoel,  van de stoel, liggen, zitten, lopen; op een vliegveld hangen is niks voor mij, vooral niet als ik net al uren heb stilgezeten, dus ik verveel me best wel. Net stond op het bord dat er een half uur vertraging is, dus hopen dat dat niet oploopt. 

Als ik dan toch moet wachten kan ik mooi alles aanschouwen en blijkbaar kijken de kinderen hier ook Temptation Island. Een jongentje voor mij doet namelijk niks anders dan rondjes rennen en ‘Heikki’ roepen🤷🏼‍♀️

De vlucht van Kuala Lumpur naar Auckland was 10:30 uur vliegen en toen we nog 6 uur moesten was ik het toch echt wel zat. Ik kon ook niet echt lekker slapen, doordat ik last had van mijn rug door het lange zitten. Na een tijdje was er stress op grote hoogte, want ik checkte hoe laat het was op mijn telefoon en kwam tot de ontdekking dat het al 20 maart was en geen 19 maart, maarrrr mijn busticket die ik thuis had geboekt was voor de 19e...  Typisch weer.

Jammer van de kosten want die krijg ik niet terug, maar bij aankomst in Auckland in het centrum een nieuw ticket gekocht richting Kamo. 

Ik had een plekje helemaal voorin de bus dus kon ik alles goed zien. Langs de wegen stonden de meest mooie planten, het leek wel of de door het oerwoud reden. Na 3 uur werd ik in Kamo opgepikt door de mensen waar ik de eerst paar weken ben. Ontzettend lieve en gastvrije mensen. 

Na de hele nacht als een blok te hebben geslapen heb ik vandaag wat inkopen gedaan in Whangarei en een Nieuw-Zeelands telefoonnummer geregeld. Daarna nog een uur gewandeld langs de rivier. Het is zo prachtig hier, ik voelde me net Jane in de jungle met alle vogelgeluiden en bijzondere planten. Er is ook een langere route die je ook langs de watervallen en grotten leidt, maar mijn telefoon was niet goed genoeg opgeladen dus leek me dat niet echt een strak plan om alleen te doen en een vriendelijke man die ik tegenkwam raadde me dat ook af. Overigens is iedereen hier heel vriendelijk, mensen willen allemaal graag helpen of maken een praatje, super leuk!

Ik ga zo eens kijken of de schapen zich door me willen laten aaien en daarna aan mijn verse ananas beginnen😊