Week twee

Ik heb een kiwi gezien! En nee, geen kiwifruit, maar een vogel. Vroeger waren er miljoenen kiwi's in Nieuw-Zeeland, maar door de komst van andere diersoorten die ziektes met zich meebrengen en honden (die bijten ze dood) zijn ze nu zeldzaam. Het zijn loopvogels die daardoor ook nog eens extra kwetsbaar zijn. 'Gewone' vogels hebben namelijk sterke borstspieren en dat biedt meer bescherming, maar de kiwi heeft dat niet, omdat hij dus niet vliegt. Om de populatie in stand te houden en zelfs weer op te krikken worden er op verschillende plekken kiwi's grootgebracht in gevangenschap. Als ze vervolgens een jaar of twee zijn worden ze vrij gelaten. Bij deze zogenaamde ' kiwi release' kun je de vogels van dichtbij zien en wordt er wat verteld over de vogels en het werk van de organisatie. Veel backpackers zoeken ze in het wild, maar daar is geen beginnen aan omdat ze dus zo zeldzaam zijn en daarnaast zijn ze ook alleen 's nachts actief. Fiona, Pippa en ik zijn dus naar de release gegaan en dat was super leuk!😃

Bij de kliniek waren niet veel bijzondere gevallen deze week, maar ik had nog nooit een sterilisatie van een kat gezien en nu wel, dus dat was tof. Ik stekker overigens nog steeds op m'n wandelschoenen door de koeienstront, want alle laarzen waren veel te groot voor mijn bescheiden voetjes. Maar dat gaat tot nu toe prima en op een beurse elleboog na ben ik ook nog helemaal heel gelukkig, want die koeien zijn best wel erg sterk.  Het kalf aan het eind van de week won de hoofdprijs voor smerigste patiënt met een mega abces. Ik zal jullie de video/foto daarvan besparen, maar neem maar van me aan dat het een ranzige boel was.🤢

Ik heb deze week ook twee appeltaarten gebakken, één voor de kliniek en één voor thuis. Ook heb ik een avond sushisalade gemaakt die erg in de smaak viel. Het Theo vond het niet zo'n succes, maar de andere twee kinderen wel dus score 2/3 en dat bleek een goede score te zijn.😋 Toen ik die avond naar bed ging zat er een dikke spin boven m'n kussen dus op verzoek van mij kwam Fiona hem vermoorden. Hij bleek echter toch wel wat aan de grote kant te zijn, dus werd Luke ingeschakeld om hem te vangen. Toen ik de volgende ochtend in de keuken kwam had hij hem in een potje op het aanrecht gezet.😂

Vrijdag ben ik samen met een andere backpackster naar de Wangarei Falls geweest. Het had die nacht flink geregend dus de watervallen zagen er spectaculair uit. Vervolgens zijn we door het bos gewandeld op zoek naar de kauri boom. Bij het zien van een grote boom eerst maar eens gegoogled hoe zo'n boom er eigenlijk uit ziet. We hebben toen we een stukje verder waren het bordje 'kauri tree' gevolgd, maar toen kwamen we weer bij dezelfde grote boom uit dus bleken we goed te zitten. We hadden alleen het gigantische informatiebord gemist oops.👀 Na het wandelen zijn we doorgereden naar een aantal grotten (Abbey caves & Waipu caves). Dit was best wel spannend, vooral de eerste, omdat het binnen stik donker was en ze een heel stuk naar beneden moest glibberen voordat je echt in de grot was. We hadden hoofdlampen mee en ik had mijn regenjas aan en een sportbroekje, dat was echt perfect. Als je binnen was en je deed al het licht uit was het helemaal donker en zag je alleen de glimwormen, dat was magisch. Ik ben een watje in het donker en het gevoel van in een grot zitten trok me nou ook niet gelijk aan, maar het was echt heel gaaf.🤩

De volgende dag zijn we via de kust richting Paihia, Bay of Islands gereden. Het weer was druilerig en dus niet echt geschikt voor een wandeling, maar de stranden waren wel mooi. Rond een uur of vijf checkten we in bij ons hostel en zijn we daar ook gebleven, want het weer was te vies voor iets anders. Echter moesten we wel door de regen naar de supermarkt, want anders hadden we geen eten. Supermarkten zijn hier overigens erg duur. Voor bijvoorbeeld één avocado betaal je $6 en 800ml yoghurt is ook ongeveer die prijs. 

Voor zondag (vandaag) hadden we een zeiltocht geboekt. De Bay of Islands staat namelijk bekend om het mooie water en de stranden, dus de boot is de beste manier om alles te zien. Helaas kregen we vanmorgen een mail dat het weer te slecht was om te zeilen. ☹️Twee Nederlanders die ook in het hostel verbleven moesten naar Auckland dus ik ben met hen meegelift tot aan Kamo, want daar kom je langs als je naar Auckland gaat. Als ik nu naar buiten kijk is het weer helemaal zo slecht nog niet, maar goed. Ik wil nog wel weer terug als het beter weer is om het alsnog te doen. Nu wordt het dus een lui dagje, lezen, tekenen met de kinderen en schaapjes knuffelen.