Week vier

Inmiddels ben ik al 3,5 week hier, de tijd gaat zo snel. Deze week was tevens de laatste week hier in Kamo, want vanaf volgende week ga ik reizen. Hoe ik dat precies allemaal ga doen ga ik nog wel achter komen, maar de route heb ik zo ongeveer uitgestippeld. Rond het weekend van 4/5 mei wil ik in Wellington zijn om de ferry naar het Zuidereiland te nemen.

Maandag heb ik in Whangarei een MMA (mixed martial arts) training meegedraaid. Heel anders dan ik gewend ben van kickboksen, dus was wel tof om een keer te doen, maar het is niet mijn ding heb ik wel ontdekt. 

De volgende dag werd ik 's ochtends vroeg al opgehaald door een busje die me naar de haven van Tutukaka bracht. De chauffeur was erg spraakzaam op de vroege ochtend, maar had wel leuke dingen te vertellen over de omgeving. Na een halfuur rijden werd ik afgezet en heb ik de wandelroute naar de vuurtoren gedaan. Om daadwerkelijk bij de toren te komen moet je een stukje door de zee om op het eiland te komen dus dat kan alleen bij laagtij. Ik had er denk ik wel door gekund, maar ik zag hele steile trappen en de vuurtoren zelf stelde ook niet veel voor wist ik dus heb ik dat niet gedaan, want het uitzicht was ook mooi van waar ik al was. Toen ik terug was in de haven heb ik een grote worteltaart besteld en thee, heerlijk op het terras in de zon. Rond half elf gingen we (lees: ik en een hele tourbus vol 65+'ers) aan boord van de snorkelboot die ons naar de Poor Knights Islands zou brengen. Gelukkig waren er ook nog andere mensen aan boord en was het een gezellige dag, maar super mooi snorkelwater. De groep ging overigens niet snorkelen, maar die lagen te slapen in de boot hahah. 

Woensdag was een 'gewone' dag bij de kliniek, maar donderdag ben ik aan het eind van de dag naar Paihia gegaan. Daar was ik al geweest maar toen was het zulk slecht weer dat de zeiltocht gecanceld werd. Na een tijdje door het stadje gestruind te hebben werd het donker en ben ik terug gegaan naar het hostel om te eten. Daar was een Duitse jongen die bijna aan het eind van zijn reis was en hij was goed gezelschap tijdens het eten. Uiteindelijk bleek later dat we onze kamer deelden dus dat was grappig. Ik denk dat hij het iets minder grappig vond toen ik de volgende ochtend om zes uur wakker was en even later besloot op te staan en het stadje in te gaan. Hij zei dat ik hem niet wakker heb gemaakt, ik probeerde ook zachtjes te doen, maar ja juist als je dat probeert is er ineens meer zwaartekracht dat gewoonlijk.🤷🏼‍♀️ Nadat ik nog een worteltaart heb weerstaan toen ik bij de bakker ontbijt haalde heb ik de ferry naar Russell genomen, want daar was de zeilboot. Het was een prachtige dag voor zeilen. Niet heel zonnig, maar goede wind en vrijwel droog. Ik was de enige die wilde snorkelen, de andere vijf wilden niet maar eentje kwam alsnog toen ik kwam meldden dat ik een grote rog had gezien. Die bleek toen natuurlijk allang verdwenen te zijn, maar dat gaf niet. Ondertussen had ik m'n hele wetsuit vol zee-egels gestopt die ik opgedoken had dus was aan boord klimmen nog best een uitdagen want als ik teveel zou bewegen knapten ze, maar dat is gelukt.

Gisteren zijn we nog even de stad in geweest. Er zijn dit weekend vrienden van Fiona en Luke over de vloer dus de kinderen konden zo mooi even uitrazen in de speeltuin terwijl de mannen een hardloopevenement aan het rennen waren. Toen we terug gingen naar de auto had de kleinste (1,5 ongeveer) de autosleutels en liet ze in de prullenbak vallen. Die zakten natuurlijk gelijk naar onderen dus hebben ze nog een tijdje staan graven in een prullenbak pal, voor een terras, naar de sleutels. 😂

Waarschijnlijk vanmiddag of anders morgen ochtend ga ik via Auckland naar de Coromandel om mijn reis te beginnen.