Week zes

Deze week begon in Waitomo, een plaatsje dat bekend staat om zijn grotten. Ik had daar een plekje om te verblijven gevonden via Couchsurfing. Dat is een app waar mensen zich kunnen inschrijven als ze plek hebben voor een logé. Dat wordt goed georganiseerd en gecheckt en mensen kunnen reviews schrijven dus weet je voor bijna 100% zeker dat er geen rare bedoelingen zijn. Deze man en zijn twee dochters hadden veel goede recensies en ze waren heel gastvrij. Leuk om bij te verblijven! Het enige nadeel was dat het huis naar labrador Jack rook en het bed ook, maar goed, verder was het prima. In de grotten zijn verscheidene tours die je kunt doen om de glowworms te zien. Stom genoeg had ik een andere tour geboekt dan die ik eigenlijk had willen doen. Jammer, want in die grot waren minder glowworms dan in de grote. De gids was wel erg leuk en hij wist veel te vertellen, zoals waarom de possums zoveel schade aanrichten. Dit zijn nachtdieren die zijn overgebracht vanuit Australië voor de jacht. Het zijn namelijk de enige zoogdieren (op ijsberen na) die holle haren hebben, dus is hun vacht heel warm. Echter vinden ze het klimaat hier erg comfortabel en planten ze zich drie tot vier keer sneller voort dan in Australië en eten ze alle bossen op, met veel schade tot gevolg. Op de wegen is het slalommen tussen alle dode possums door, want het zijn nachtdieren dus worden ze nogal eens overreden. Het worden hier dus een soort superpossums, want ze worden groter en vermeerderen snel. 

Vanuit Waitomo ging ik verder naar New Plymouth, een stad aan de westkust. 25 april is Anzac day in Australië en Nieuw-Zeeland en daarop worden allen: "who served and died in all wars, conflicts, and peacekeeping operations" and "the contribution and suffering of all those who have served" herdacht. In eerste instantie was het voor de slag om Gallipoli in de eerste Wereldoorlog, maar dat is inmiddels veel breder geworden. De herdenking is ongeveer zoals de 4 mei herdenking in Nederland. De eerste ‘service’ is om 6 uur ‘s ochtends bij zonsopgang en de tweede om 10 uur. Ik ben naar beide geweest en de tweede vond ik het mooist omdat er door iedereen gezongen werd. Ik ken natuurlijk de volksliederen van Australië en NZ niet, maar deze stonden op het programma (zie foto’s) dus kon ik het ook meezingen. Erg indrukwekkend. 

Later die dag in het winkelcentrum was er een man die erg mooi vioolspeelde dus gaf ik hem twee dollar. Waarop hij mij zijn viool aanbood om te spelen. Dit aanbod heb ik maar afgeslagen, omdat dat toch al twaalf jaar geleden is, en toen was ik er al niet zo’n ster in😂 

Ik verblijf hier bij de ouders van Luke, super lieve mensen! Ik mocht een auto lenen om rond te rijden dus heb ik de omgeving rond de vulkaan (Mount Taranaki) goed kunnen verkennen. Er is een hele mooie wandeling die veel mensen doen, maar daarvoor moet het weer helder zijn. Dat was het gisteren helaas niet, dus blijf ik een dag langer hier en ga ik zometeen (zondagmiddag) die wandeling alsnog doen. Het ziet er namelijk een stuk beter uit qua weer vandaag. 

Gisteren had ik nog wel weer een typisch mij actie. Ik had de deur van het toilet dicht gedaan en vervolgens ging hij niet meer open. Hij was niet eens op slot dus dacht ik dat hij klemde. Uiteindelijk ben ik maar uit het raam geklommen met één been op de grond en één been in een soort spagaat in het raamkozijn ging dat nog redelijk soepel😂uiteindelijk bleek dat ik gewoon de knop de verkeerde kant op draaide dus kon ik van buiten zo de deur open doen, niks klemde hahaha. 

Ik ga zo aan mijn wandeling beginnen en morgenochtend ga ik verder naar Taupo.